مختصات: 
26?8″ 16′ 55°شرقی 49?7″ 11′ 25°شمالی? / ?55?274111غرب 25?197139جنوب
 |
|
| برج خلیفه از هتل پالاس | |
| نام های پیشین ساختمان | برج دبی |
|---|---|
| نوع ساختمان | تجاری، مسکونی، تفریحی |
| هزینه ساخت | 1،500،000،000 دلار |
| محل ساخت | دبی |
| کشور | امارات متحده عربی |
| تاریخ شروع ساخت | ژانویه 2004 دی 1382 |
| تاریخ پایان ساخت | 2010 |
| تاریخ افتتاح | 4 ژانویه 2010 14 دی 1388 |
| ارتفاع | 828 متر (2،717 فوت) |
| مساحت | 309،473 متر مربع 3،331،100 فوت مربع |
| تعداد طبقه | 163 طبقه قابل سکونت |
| معمار | ادرین اسمیت |
| شرکت معماری | Emaar Properties |
| وبگاه | www.burjdubai.com |
برج خلیفه یا برج دبی نام آسمانخراشی است که در شهر دبی و در امارات متحده? عربی قرار دارد. این برج با 163 طبقه قابل استفاده و 828 متر ارتفاع، در حال حاضر بلندترین سازه و آسمانخراش ساخته شده به دست انسان است. ساخت این برج از ژانویه‌ی 2004 (1382 ه.ش) آغاز شد و در روز چهارم ژانویه? 2010 (14 دی 1388) گشایش یافت.
برج خلیفه در ابتدا با نام "برج دبی" شناخته می‌شد اما در روز افتتاحیه توسط شیخمحمد بن راشد آل مکتوم، نام آن به افتخار حاکم امارات، خلیفه بن زاید آل نهیان، به «برج خلیفه» تغییر کرد.
برج خلیفه دارای بیش از هزار واحد آپارتمان، 49 طبقه اداری، 4 استخر و یک کتابخانه مخصوص ساکنان است. همچنین هتل آرمانی با 160 اتاق به طراحی جورجیو آرمانی در طبقات اولیه‌ی برج واقع است.
طراحی این برج اثر شرکت آمریکایی اسکیدمور، اوینگز، مریل (SOM) و ادرین اسمیت با الهام از معماری اسلامی، طبیعت صحرا و گل Hymenocallis است.
نمای برج خلیفه از 24،348 شیشه تشکیل شده است. برای تمیز کردن این شیشه‌ها با استفاده از شیارهایی که به صورت افقی در طبقات 40، 73 و 109 تبیعه شده 2 تا 3 ماه طول می‌کشد.
در بیرون برج فواره‌ای با هزینه‌ی 217 میلیون دلار به طراحی شرکت WET Design قرار دارد. این فواره 275 متر طول دارد و قادر به پرتاب آب به ارتفاع 150 متری است. همچنین دارای 6600 لامپ در 50 رنگ مختلف است.
در زیر، لیست کارایی‌های طبقات برج خلیفه، به ترتیب طبقات آورده شده است:
| طبقات | مورد استفاده |
|---|---|
| طبقه‌ی 160 به بالا | تاسیسات |
| 156–159 | رادیو و ارتباطات |
| 155 | تاسیسات |
| 139–154 | سوئیت‌های مشارکتی |
| 136–138 | تاسیسات |
| 125–135 | سوئیت‌های مشارکتی |
| 124 | سکوی مشاهده‌ی بیرون برج |
| 123 | لابی آسمان (Sky lobby) |
| 122 | رستوران At.Mosphere |
| 111–121 | سوئیت‌های مشارکتی |
| 109–110 | تاسیسات |
| 77–108 | مسکونی |
| 76 | لابی آسمان (Sky lobby) |
| 73–75 | تاسیسات |
| 44–72 | مسکونی |
| 43 | لابی آسمان (Sky lobby) |
| 40–42 | تاسیسات |
| 38–39 | سوئیت‌های هتل آرمانی |
| 19–37 | واحدهای مسکونی آرمانی |
| 17–18 | تاسیسات |
| 9–16 | واحدهای مسکونی آرمانی |
| 1–8 | هتل آرمانی |
| همکف | هتل آرمانی |
| طبقه‌ی میانی | هتل آرمانی |
| B1–B2 | پارکینگ, تاسیسات |
برخی از رکوردهای برج خلیفه:
1 فوریه 2006
21 مارس 2007
4 دسامبر 2007
11 مارس 2008
نمایی از برج خلیفه از فستیوال سیتی
بلندترین سازه ساخت بشر در جهان، برج خلیفه با ارتفاع 828 متر در دبی امارات عربی متحده است. این سازه در 4 ژانویه 2010 عنوان «بلندترین سازه در جهان» را کسب نمود. این سازه از هر سازه بشرساخت دیگری بلندتر است.
جایگاه | نام و مکان | سال پایان ساخت | ارتفاع معماری (متر) | طبقات |
|---|---|---|---|---|
| سازه‌ها (متکی و نامتکی) | ||||
| 1 | برج خلیفه، دبی، امارات | 2010 | 828 | 160 |
| 2 | دکل کی‌وی‌ال‌وای-تی‌وی، بلانچارد، ایالات متحده | 1963 | 629 | |
| 3 | دکل کی‌اکس‌جی‌بی، گالسبورگ، ایالات متحده | 1998 | 628 | |
| سازه‌های نامتکی | ||||
| 4 | برج خلیفه، دبی، امارات | 2010 | 828 | 160 |
| 2 | برج تلویزیونی و توریستی گوانگژو، گوانگژو، چین | 2009 | 610 | |
| 3 | برج سی‌ان، تورنتو، کانادا | 1976 | 553 | |
| 4 | برج استانکینو، مسکو، روسیه | 1967 | 540 | |
| 5 | برج ویلیس، شیکاگو، ایالات متحده | 1974 | 527 | 108 |
| 6 | تایپه 101، تایپه، تایوان | 2003 | 509 | 101 |
| 7 | مرکز مالی جهانی شانگهای، شانگهای، چین | 2008 | 492 | 101 |
| 8 | برج مروارید خاور، شانگهای، چین | 1996 | 468 | |
| 9 | مرکز جان هنکاک، شیکاگو، ایالات متحده | 1969 | 457 | 100 |
| 10 | برج پتروناس 1، کوالالامپور، مالزی | 1998 | 452 | 88 |
| برج پتروناس 2، کوالالامپور، مالزی | 1998 | 452 | 88 | |
| 12 | مرکز مالی گرینلند نانجینگ، نانجینگ، چین | 2009 | 450 | 89 |
| 13 | ساختمان امپایر استیت، نیویورک، ایالات متحده | 1931 | 443 | 102 |
| 14 | برج میلاد، تهران، ایران | 2007 | 435 | |
| ساختمانها | ||||
| 1 | برج خلیفه، دبی، امارات | 2010 | 828 | 160 |
| 2 | تایپه 101، تایپه، تایوان | 2003 | 509 | 101 |
| 3 | مرکز مالی جهانی شانگهای، شانگهای، چین | 2008 | 492 | 101 |
| 4 | برج پتروناس 1، کوالالامپور، مالزی | 1998 | 452 | 88 |
| برج پتروناس 2، کوالالامپور، مالزی | 1998 | 452 | 88 | |
| 6 | مرکز مالی گرینلند نانجینگ، نانجینگ، چین | 2009 | 450 | 89 |
| 7 | برج ویلیس، شیکاگو، ایالات متحده | 1974 | 442 | 108 |
| 8 | ساختمان جین ماو، شانگهای، چین | 1998 | 421 | 88 |
| 9 | مرکز مالی بین‌المللی، هنگ کنگ | 2003 | 415 | 88 |
| 10 | سی‌آی‌تی‌سی پلازا، گوانگژو، چین | 1997 | 391 | 80 |
مختصات: 32″ 12′ 151°شرقی 13?64″ 52′ 33°جنوبی? / ?151?20889غرب 33?8704556شمالی (نقشه)
| برج سیدنی | |
|---|---|
 |
|
| مکان | سیدنی، استرالیا |
| وضعیت | |
| آغاز پروژه | 1970 |
| اتمام پروژه | 1983 |
| بازگشایی | |
| کاربری | منظره و برج ارتباطی |
| ارتفاع تا نوک آنتن | 305 متر |
| معمار | دونالد کرون |
| پیمانکار | |
| مدیر | وست‌فیلد سنترپوینت |
| بودجه ساخت | 36 میلیون دلار استرالیا |
برج سیدنی که به آن AMP نیز گفته می‌شود، یکی از بلندترین برجها و دومین برج مرتفع استرالیا می‌باشد (اولین برج، برج Q1 در «Gold Coast» واقع است). این برج همچنین دومین برج مرتفع در نیمکره جنوبی بحساب می‌آید. اولین و بلندترین برج نیمکره جنوبی Sky Tower واقع در نیوزلند می‌باشد. برج سیدنی یکی از اعضای فدراسیون برجهای جهانی می‌باشد.
ارتفاع برج سیدنی 305 متر می‌باشد و در ناحیه تجاری سیدنی واقع در خیابان Market شماره 100 بین خیابانهای Pitt وCastlereagh قرار گرفته‌است. از طریق مرکز خرید خیابان Pitt می‌توان به ورودی این برج نیز دسترسی داشت.
بازدید از این برج جهت عموم آزاد است و یکی از پر جاذبه‌ترین مکانهای گردشگران و جهانگردان جهان به حساب می‌آید. شالوده این برج در سال 1970 بنا و در سال 1975 عملیات ساختمانی برج آغاز گردید. بهره برداری و بازدید عمومی از چهارمین برج جهان در سپتامبر 1981 آغاز شد. این برج 36 میلیون دلار استرالیا هزینه در بر داشته‌است.
سه قسمت مختلف در این برج وجود دارد که قابل استفاده برای عموم است. یکی از قسمتها در ارتفاع 250 متری سطح زمین قرار گرفته‌است که مهمانان با زاویه دید 360 درجه می‌توانند سطح شهر سیدنی را بنگرند.
در این طبقه فروشگاه عرضه سوغات و دستگاه اندازه گیری باد (باد سنج) را می‌توان مشاهده نمود. در ارتفاع 268 متری برج می‌توان به یک فضای باز دسترسی داشت که از آن طریق پایین برج قابل مشاهده‌است. بازدید از این طبقه نیازمند به دریافت وقت قبلی می‌باشد.
یک رستوران گردان بهمراه بوفه در بالای برج قرار دارد. این رستوران دارای گنجایش 220 نفر و سالانه پذیرای 85 هزار مهمان می‌باشد. از این تعداد بازدید کننده 50 هزار نفر مهمان بین‌المللی بویژه از کشورهای آسیایی می‌باشند.
ظرفیت این برج 960 نفر می‌باشد. بازدید کنندگان برج حدود 40 ثانیه از طریق سه آسانسور می‌توانند به بالای برج برسند.این برج سالانه شاهد چندین مراسم آتش بازی رنگارنگ بویژه در جشنهای ملی و سال نو استرالیا بوده‌است.همه ساله مسابقه? دو در این برج به نمایش در می‌آید و شرکت کنندگان در این مسابقه می‌بایستی از 1504 پله و در کوتاهترین زمان خود را به بالای برج برسانند. هزینه جمع آوری شده به انجمن حمایت از بیماران سرطانی منتقل می‌گردد.
مختصات: 44?32″ 26′ 51°شرقی 2?37″ 36′ 35°شمالی? / ?51?4456444غرب 35?6006583جنوب
| برج آرامگاه موسوم به طغرل | |
|---|---|
 |
|
| اطلاعات کلی | |
| نام | برج آرامگاه موسوم به طغرل |
| کشور |  ایران |
| استان | استان تهران |
| شهرستان | ری |
| اطلاعات اثر | |
| کاربری | آرامگاه، برج |
| دیرینگی | دوره سلجوقیان |
| دوره? ساخت اثر | دوره سلجوقیان |
| مالک فعلی اثر | شهرداری |
| اطلاعات ثبتی | |
| شماره? ثبت | 147 |
| تاریخ ثبت ملی | 15 دی 1310 |
برج طغرل در شرق آرامگاه ابن بابویه در شهر ری واقع شده‌است و از آثار به جا مانده از دوره? سلجوقیان می‌باشد. ارتفاع برج حدود 20 متر می‌باشد (بدون احتساب گنبد مخروطی شکلی که امروزه اثری از آن نمانده) به عقیده? برخی از کارشناسان این برج شبیه عقربه‌های ساعت بوده و می‌توان از روی تابش آفتاب بر روی کنگره‌های آن زمان را تشخیص داد.
چالش و اختلافات فراوانی میان کارشناسان و مورخان درباره? شخصیت مدفون در این بنا وجود دارد. عده‌ای آن را آرامگاه طغرل بیک سلجوقی می‌دانند و در مجمل‌التواریخ صفحه? 465 اینگونه آمده‌است که «سلطان طغرل‌بیک شهر ری وفات رسید و تربتش آنجا برجاست». مورخ نامی ترکیه، فارق سومر نیز محل دفن طغرل را همین مکان می‌داند. عده‌ای دیگر از نویسندگان این مکان را محل دفن خلیل سلطان از فرزندان تیمور لنگ و همسر او شادالملک در قرن پانزدهم می‌دانند.
در کتاب جامع ری باستان تالیف حسن کریمیان نیز آمده‌است که گروهی این بنا را منتسب به فخرالدوله می‌دانند.
استاد سید محمد طباطبایی با توجه به تحقیقات مفصلی که پیرامون این اثر تاریخی و شخصیت مدفون در آن داشته‌است این بنا را متعلق به ابراهیم الخواص می‌داند. پیکر محمد طباطبایی پس از مرگ در جوار این برج در سال 1371 به خاک سپرده‌شد.
برج طغرل برای نخستین بار در سال 1301 هجری قمری و در پایان 35امین سال پادشاهی ناصرالدین شاه مرمت و بازسازی شد. این مرمت به دستور شاه و به دست وزیرش امین السلطان و توسط ابوالحسن خان معمارباشی انجام گرفت و لوحه‌ای مرمر بر سردر بنا نصب گردید. این بازسازی بنا را از خطر نابودی نجات داد ولی ظرافت کاری‌های قدیمی و بقعه? کتیبه? کوفی آن را از بین برد.
بعد از انقلاب 1357 سالها این بنا متروک بود تا در اوایل دهه? هفتاد بار دیگر مورد بازسازی قرار گرفت و بطور جدی در نیمه? سال 1377 آغاز و در زمستان 1379 به پایان رسید.
در حال حاضر بازسازی بنا به دست منطقه 20 شهرداری تهران در محوطه‌ای به وسعت 2 هکتار و به منظور گسترش و ساختن فرهنگسرا، کتابخانه، موزه و رستوران در حال انجام می‌باشد.
برج طغرل
آجرکاری قسمت بالایی
ورودی و داخل بنا
نمایی داخل
نمایی از ضلع جنوبی
مختصات: شرقی″40 ′17 °2 شمالی″30 ′51 °48? / ?2?2945شرق 48?8583شمالی
| برج ایفل | |
|---|---|
 |
|
| مکان | پاریس،  فرانسه |
| وضعیت | کامل |
| تاریخ احداث | 1887-1889 |
| تاریخ افتتاح | 31 مارس 1889 |
| معمار | |
| مهندس | |
| پیمانکار | گوستاو ایفل |
برج ایفل (به فرانسوی: Tour Eiffel) برجی فلزی در میدان شان دو مارس و در کنار رود سن واقع در شهر پاریس است. برج ایفل که امروزه به عنوان نماد فرانسه شناخته می‌شود، پربازدیدترین بنای جهان و یکی از شناخته‌شده‌ترین بناها در جهان است.
ساخت برج ایفل در سال 1887 آغاز و در 31 مارس 1889 به پایان رسید. در آغاز برج ایفل برای نمایشگاه جهانی و به مناسبت صدمین سالگرد انقلاب فرانسه ساخته شد ولی پس از ساخت این بنا مورد قبول همگان واقع نشد و 300 نفر که در بین آنها می‌توان از امیل زولا، گی دو موپاسان، شارل گارنیه و هم چنین الکساندر دوما نویسنده شهیر فرانسوی نام برد، به ساخت آن شدیداً اعتراض نمودند.
نام برج ایفل از نام سازنده‌اش گوستاو ایفل گرفته شده است.
تا سال 1889 ستون یادبود واشنگتن به عنوان بلندترین سازه جهان شناخته می‌شد اما در این سال برج ایفل جاینشین آن شد.
برج ایفل به مدت 41 سال تا زمان بهره برداری از برج کرایسلر در نیویورک در سال 1930، به عنوان بلندترین برج جهان شناخته می‌شد.
این برج هم اکنون بلندترین سازه موجود در شهر پاریس و چهارمین سازه بلند فرانسه است. در سال 2006 قریب 6?719?200 نفر از این برج دیدن کردند. با توجه به اینکه از ابتدای ساخت این برج تاکنون بیش از 200?000?000 نفر از این بنا دیدن کرده‌اند، این بنا به عنوان پربازدید کننده‌ترین بنا در جهان شناخته می‌شود.
بلندی برج ایفل بادر نظر گرفتن آنتن تلویزیونی 24 متری بر فراز آن 325 متر می‌باشد و وزن تقریبی آن 7200 تن است. 1665 پله تا بالاترین نقطه برج ادامه دارند که البته پله‌های طبقه دوم به بالاترین نقطه برج به روی بازدیدکنندگان بسته است. ساختار این سازه به شکلی است که باز و بدون طبقه‌های میانی (به جز دو سطح) می‌باشد. یک سمت آن رودخانه سن و سمت دیگر البته کمی دورتر بنای گنبددار و زرینی دیده می‌شود که عمارت اینولید نام دارد و مقبره ناپلئون آنجاست.
نمایی از پاریس بر فراز برج ایفل
نمایی از برج ایفل از روی رودخانه سن
میدان شانز دو مارس از فراز برج ایفل
نمایی از برج ایفل در هنگام طلوع خورشید
برج ایفل در روز باستیل
برج ایفل از نمای بلندترین سکو
مختصات: 16″ 20′ 51°شرقی 58″ 41′ 35°شمالی? / ?51?33778غرب 35?69944جنوب
| برج آزادی | |
|---|---|
 |
|
| اطلاعات کلی | |
| نام | برج آزادی |
| کشور | ایران |
| استان | تهران |
| شهرستان | تهران |
| اطلاعات اثر | |
| نوع بنا | برج |
| کاربری | میدان |
| کاربری کنونی | نگارخانه، کتابخانه، موزه |
| دوره? ساخت اثر | پهلوی دوم |
| بانی اثر | فرح دیبا |
| اطلاعات ثبتی | |
| شماره? ثبت | 1008 |
| تاریخ ثبت ملی | 26 اسفند 1353 |
| اطلاعات بازدید | |
| وبگاه | amanatarchitect.com |
برج آزادی یکی از نمادهای شهر تهران است که در سال 1349 خورشیدی به دست معمار ایرانی، حسین امانت، با نام برج شهیاد آریامهر، به دستور فرح پهلویبرای یادبود جشنهای 2500 ساله شاهنشاهی ایران طراحی و ساخته‌شد. این برج، پس از انقلاب 1357 به نام «برج آزادی» معروف گردیده‌است.
برج آزادی در ایران، نمونه‌ای از نماد و نشانه‌های شهری است که معماری شاخص آن، تلفیق طاق‌های معماری پیش از اسلام (دوره هخامنشیان و ساسانیان) و بعد از اسلام و تبدیل آن به نمادی زیبا به لحاظ معماری است. در این طرح، معمار حتی به جزئیات اجرای بنا و نحوه چیدمان سنگ‌های نماد دقت وافری مبذول داشته تا در نهایت جز جز اجزا به کل واحدی بدل گردند.
برج آزادی به صورت یک تندیس ساخته شده‌است و به عنوان یک نماد شهری مورد توجه‌است. بر پایه نظرسنجی‌های انجام شده اکثریت شهروندان تهرانی برج آزادی را به عنوان نماد شهر تهران معرفی کرده‌اند.
تاریخچه برج آزادی به سال 1345 هجری شمسی بر می‌گردد. در این سال طرح یک نماد معرف ایران بین معماران ایرانی به مسابقه گذاشته شد و در نهایت طرح مهندس حسین امانت بیست و چهار ساله و فارغ‌التحصیل دانشگاه تهران برنده و برای ساخت انتخاب شد. عملیات بنا برج آزادی در یازدهم آبان 1348 خورشیدی آغاز شد و پس از بیست و هشت ماه کار، در 24 دیماه 1350 با نام برج شهیاد به بهره برداری رسید.
در مراسم آغاز به کار این برج که در سمت غرب شهر تهران قرار دارد محمدرضا شاه پهلوی و همسرش شهبانو فرح پهلوی حضور داشتند و منشور حقوق بشر کوروش بزرگ (نخستین نوشته حقوق بشر از کوروش کبیر، پادشاه هخامنشی) برای نخستین بار در این مکان پرده‌برداری شد.
در جریان انقلاب ایران (1357) اجتماعاتی در این میدان تشکیل می‌شد و پس از پیروزی انقلاب نیز برنامه استقبال از آیت‌الله خمینی در بازگشت از پاریس به تهران در این میدان انجام شد و نام آن نیز از میدان شهیاد به میدان آزادی تغییر یافت. در زمان انقلاب شعارهایی بر روی پایه‌های برج نوشته شد. (نوشتن شعار به بنا صدمه می‌زند)
در هفته‌های پس از پیامدهای انتخابات ریاست جمهوری دهم ایران، میدان آزادی محل تجمع برخی از معترضان به نتایج انتخابات بوده‌است و مجددا شعارهایی بر روی پایه‌های برج نوشته شد.
حسین امانت معمار برج و میدان آزادی (شهیاد پیشین)
پس از اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری (1388)
نمایی از برج و میدان آزادی ساخته شده در سال 1349 (خورشیدی) - 1971 (میلادی) با طراحی آرشیتکت حسین امانت
معماری برج آزادی تلفیقی از معماری دوران هخامنشی، ساسانی و اسلامی است. این بنای سه طبقه دارای چهار آسانسور و دو راه پله و 286 پلکان است. در محوطه زیرین آزادی چندین سالن نمایش، نگارخانه، کتابخانه، موزه و... قرار دارد. طول این بنا 63 متر، ارتفاع آن از سطح زمین 45 و ارتفاع از کف موزه 5 متر است. گفته می‌شود در ساخت برج آزادی چهل و شش هزار قطعه سنک بریده و پرداخت شده به کار رفته‌است.
حسین امانت می‌گوید: «این بنا به گذشته‌های درخشان تاریخ ایران نظر دارد؛ به دورانی که ایران در ادبیات، هنر، معماری، صنایع دستی، علوم مختلف و خیلی چیزهای دیگر سرآمد بود. من می‌خواستم جمع بندی خودم از اینها را در آزادی ارائه کنم تا اگر کسی از خارج می‌آید یا حتی مردم ایران بدانند که این اثر به کجا و به کدام فرهنگ مربوط می‌شود.»<ref="tehran-azadi-amanat"/>
«در این بنا، قوس اصلی وسط برج، نمادی از طاق کسری مربوط به دوره پیش از اسلام (دوره ساسانی) است و قوس بالایی که یک قوس شکسته‌است از دوران بعد از اسلام و نفوذ اسلام در ایران حرف می‌زند. رسمی سازی‌هایی که بین این دو قوس را پر می‌کند، خیلی ایرانی است و من آن را از گنبد مساجد ایران الهام گرفته‌ام. اساسا تکنیک گنبد سازی در ایران خیلی جالب است و شما در هر مسجدی که می‌روید، یک چیز تازه‌ای می‌بینید. در این گنبدها که نشانه نبوغ ایرانی است، معماران قدیم از قاعده مربع بنا وارد دایره گنبد شده‌اند و این کار را با کمک رسمی بندی‌ها و مقرنس کاری‌های بسیار زیبا انجام داده‌اند. در برج آزادی هم همین کار انجام شده. هندسه بنا یک هندسه مربع مستطیل است که از روی چهار پایه خود می‌چرخد و 16 ضلعی می‌شود و بالاخره به صورت یک گنبد شکل می‌گیرد. البته شما این گنبد را از بیرون نمی‌بینید، اما از داخل برج قابل مشاهده‌است.»
«دو طبقه داخل برج، یکی بالای قوس طاق اصلی و دیگری زیر گنبد است که با آسانسور به آن می‌رسید. این طبقه که به عنوان نمایشگاه طراحی شده با گنبدی از بتن سفید پوشیده شده. این گنبد مقرنس ایرانی را به نوع تازه‌ای اجرا می‌کند و ارتفاع آن از بام آزادی بیرون می‌زند و از بام دیده می‌شود که با کاشی‌های فیروزه‌ای معرق ایرانی پوشیده شده‌است. مصرف بتن سفید در این قسمت و در سالن پذیرایی آن، در آن زمان یک کار جدیدی در ایران بود.»
«این بنا سنگ‌هایی دارد که در قسمت پایین برج 3.2 متر طول و 1.6 متر ارتفاع دارند و کار دست سنگتراشان است» «این سنگ‌ها با بتن و آهن ضد زنگ به هم چسبیده‌اند و پشت آنها یک سطح خشن است که روی آن نلغزند. ولی هر سنگی کنار سنگ دیگر با یک ماده قابل انعطاف بندکشی شده‌است. چیزی شبیه به لاستیک که قابل انعطاف است. ماده‌ای است به نام FlEXIBLE SEALANT .»
نقش‌های داخلی برج، تلفیقی از سنت و مدرنیسم است به خصوص سقف طبقه دوم. در ورودی برج، هریک از لنگه‌های سنگی درها، حدود 5/3تن وزن دارد. جنس این سنگ‌ها از گرانیت است. برج دو آسانسور دارد که از دیواره‌های برج بالا می‌روند. آسانسور اول دو طبقه را طی می‌کند و به سقف سیمانی می‌رسد سپس از آسانسور دوم استفاده می‌شود. هیچ یک از سقف‌ها بسته نیستند و همه آنها به فضای بالاتر راه می‌یابند.
به گفته حسین امانت: «نقوشی که در میدان هست و باغچه‌ها و گل کاری‌ها را شکل می‌دهد، از طرح داخلی گنبد مسجد شیخ لطف الله اصفهان الهام گرفته شده؛ منتها هندسه دایره گنبد تبدیل به بیضی شده‌است. روابط لگاریتمی جالبی در هندسه و ابعاد گنبد مسجد شیخ لطف الله هست که دانش عمیق ریاضی معماران ایران در دوره‌های گذشته را نشان می‌دهد.»
«طرح آب نما و فواره‌ها هم ملهم از باغهای ایرانی است. همین طور شیب میدان با دقت و به منظور خاصی طراحی شده، حد ارتفاع برج آزادی 45 متر است؛ چون نزدیک فرودگاه مهرآباد قرار گرفته و نمی‌شود بلندتر از این ساخت. ولی من می‌خواستم وقتی به بنا نزدیک می‌شوید به طرف بالا بروید، در حالی که بالا بردن بنا ممکن نبود. ما برای این که مشکل ارتفاع را حل کنیم، یک سرازیری در میدان بوجود آوردیم. یعنی شما از طرف فرودگاه که وارد میدان می‌شوید به شکل سرازیر به برج نزدیک می‌شوید و می‌رسید به آن آب نمای دایره شکل و وقتی به بنا نزدیک می‌شوید، دوباره بالا می‌آیید. زمین زیر برج کاملا صاف است. این صافی و آن شیب میدان وقتی به هم می‌رسند، خط‌های قوسی جالبی را ایجاد می‌کنند.»
پیرامون نحوه مرمت این برج و میدان بحث‌های زیادی درگرفته‌است.
برج آزادی در شب
مختصات: 39″ 23′ 10°شرقی 24″ 43′ 43°شمالی? / ?10?39417غرب 43?72333جنوب (نقشه)
برج کج پیزا (به ایتالیایی: Torre pendente di Pisa) واقع شده در شهر پیزا در ایتالیا، با وجودی که تنها برج کج جهان نیست، ولی مشهورترین آن در کل جهان می‌باشد.
این برج با 85 متر طول و 14500 تن وزن در توسکانی ایتالیا واقع است. آغاز ساخت این برج در دوره رنسانس در 9 آگوست 1173 به انجام رسید. گفته می‌شود در آن دوره، ثروتمندان ایتالیا و طبقه اشراف برای رقابت با یکدیگر مشهورترین هنرمندان و معماران را مأمور ساختن شاهکارهای معماری می‌کردند.
در قرن دوازدهم، اهالی شهر پیزا تصمیم گرفتند کلیسای آنها برجی داشته باشد که برج سینت مارک را تحت تأثیر قرار دهد. پس از آن که پایه‌های بنا حفر شد، معماری کار آزموده به نام دیوتیسالوی که مسئول ساختمان این برج بود، نخستین سنگ آن را بنا نهاد. اما چند سال پس از شروع ساخت آن، هنگامی که تنها سه طبقه پایینی آن به پایان رسیده بود و پیش از آنکه ارتفاع برج به 12 متر برسد، این برج خمیدگی خودش به سمت جنوب‌شرقی را نشان داده بود. پس از آن ساخت این برج به مدت 100 سال متوقف شد.
در سال 1234 از معمار دیگری به نام بونانّو پیزانو خواسته شد تا ساختمان برج را تمام کند. او چهارمین سقف بنا را به پایان رساند و آن را نیمه تمام گذارد و چهار طبقه بعدی آن با همان تمایل به خمیدگی به پایان رسید. سپس معمار دیگری رشته کار را بدست گرفت و طبقات پنجم و ششم را تمام کرد، اما پایه اصلی همچنان منحرف می‌شد.
تقریبا صد سال بعد، معماری به نام جووانی پیزانو ساختمان آخرین بالکن را به پایان رساند و ناقوس‌های برج را در نزدیک مرکز ثقل نصب کرد.
بدین ترتیب در سال 1350، یعنی پس از 176 سال، ساختمان برج به ارتفاع 85 متر با تعداد 7 زنگ در بالای آن به وزن بیش 29 تن، پایان یافت. از آن زمان تا کنون و در مدت 7?5 قرن مدام به انحراف این برج افزوده شده و در حال حاضر 2/4 متر از خط اصلی خود انحراف پیدا کرده‌است.
این برج 55 متر بلندی و هفت ناقوس داشت، که به علت خطر ریزش آن، ناقوس‌های آن به صدا در نمی‌آمدند. در آن 300 پله نصب شده‌است و ضخامت پی‌های برج در حدود 5 متر است که روی ماسه، کار گذاشته شده‌اند. عده‌ای معتقد هستند همین امر سبب کج شدن برج شده‌است. کارشناسان می‌گویند علت اصلی انحراف برج مربوط به خاک زیربنای آن است که دارای ساختمان اسفنجی می‌باشد. این منطقه از شن و خاک و رس آبرفتی حاوی 60 درصد آب تشکیل شده و در حقیقت بنای برج روی یک زمین باتلاقی ساخته شده‌است.
انفجار بیش از یک هزار بمب در جنگ جهانی دوم در این شهر و وقوع حدود 100 زلزله خفیف و شدید در این منطقه، نتوانسته‌است برج کج را به زمین بیندازد و این برج هنوز هم به خمیدگی خود ادامه می‌دهد. کل انحراف برج 2/4 متر است که 30 سانتیمتر این کجی، مربوط به 100 سال اخیر است. این برج هر سال 2?5 سانتیمتر به سمت زمین کج می‌شود و گفته می‌شود احتمالا تا 80 سال دیگر سقوط خواهد کرد.
بر طبق یک افسانه گالیلئو گالیله که خود نیز یک پیزایی بود، آزمایش‌هایش در مورد سقوط آزاد را در طبقات بالای این برج انجام داده‌است.
این برج به این ترتیب، به نشان اصلی شهر پیزا تبدیل شد و سال 1987 نیز توسط یونسکو به میراث فرهنگی پیوست.
از 7 ژانویه 1990 بازدید از این برج توسط توریستان ممنوع شد. چون خطر ریزش آن افزایش پیدا کرده بود. پس از 12 سال و کمی راست‌سازی برج از 15 دسامبر 2001، دیدار از این برج 14،500 تُنی مجدداً توسط بازدیدکنندگان آزاد شد.
بُرج‌ها، سازه‌های بلند ساخته دست انسان هستند که همیشه ارتفاع آنها از پهنای آنها بسیار بیشتر است و معمولاً سود و کاربرد معنی داری دارند.
برجها معمولاً برای استفاده از ارتفاع بلندشان ساخته می‌شوند و می‌توانند به تنهایی ایستایی داشته باشند و یا به عنوان بخشی از یک ساختار یا ساختمان بزرگتر مورد استفاده قرار بگیرند.
برجها از زمان ماقبل تاریخ توسط بشر مورد استفاده قرار می‌گرفته‌اند. بعضی از مثال‌ها و بقایای به جا مانده در شمال اسکاتلند، برجها و قلعه‌های مخروطی شکل آن زمان هستند.
چینی‌ها، از برجها به عنوان یک ساختار جامع و یکپارچه، یعنی دیوار بزرگ چین استفاده می‌کرده‌اند که مربوط به دویست و ده سال قبل از میلاد مسیح می‌باشد.
این مورد و مثال‌های بعدی در تمدن رم، بر استفاده حفاظتی و نگهبانی برجها و نقشی که ساختمان‌های بلند در این زمینه بر عهده داشته‌اند تاکید می‌کند.
برای مثال، برجهای ساعتی شکلی که در اسپانیا کشف شده‌است و مربوط به هزاره اول میلاد است، از منشا تمدن فینیقی‌ها و آفریقایی‌ها مشتق شده‌است و برجهای هشت گوشه رومی‌ها که برای حفاظت از کاخ‌ها و قلعه‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفته‌است، مربوط به حدود سال سیصد میلادی است.
یک نمونه برجسته از یک برج نا تمام، برج هاسیان در مراکش می‌باشد که زمانی که کار ساخت و ساز آن در سال 1199 ناتمام ماند، این برج امروزه به صورت یک آرامگاه در همان مکان بر جا مانده‌است.
برج شناخته شده دیگر، برج اصطلاحا تکیه داده شده پیزا در شهر پیزای ایتالیا می‌باشد که کار ساخت و ساز و احداث آن از سال 1173 تا 1372 به طول انجامیده‌است.
برجهای هیمالیا، برج‌هایی از جنس سنگ هستند که در فلات تبت قرار دارند و تقریبا می‌توان گفت که در بین قرن‌های 14 و 15 ساخته شده‌اند .
بعضی از برجهای قدیمی ساخته شده در ایالات متحده آمریکا عبارتند از : برج شهر میلواکی که در این شهر و در سال 1895 ساخته شد و برج «ویسکونسین » و ساختمان «ولورث» که کار ساخت آن در سال 1913 در نیویورک یه پایان رسید.
آسمان خراش‌ها :
نوع پیشرفته و جدید برجها که آنها را به نام آسمانخراش می‌شناسیم، مساحت کمتری از زمین را به نسبت فضای درونی و ارتفاع خود اشغال می‌کنند.
آسمانخراش‌ها معمولاً در دسته برجها طبقه بندی نمی‌شوند، اگر چه بیشتر آنها ساختاری شبیه به برجها دارند و طراحی آنها هم به برج شباهت دارد.
در انگلستان، ساختمان‌های بلند را به عنوان برجهای واحد می‌شناسند. در ایالات متحده آمریکا، نام اختصاری ای که برای برجهای دو قلو مورد استفاده قرار گرفته بود، مرکز تجارت جهانی بود که یک نام مشترک برای محافظت و پشتیبانی از این دو برج بود.
کاربردهای استراتژیک برجها :
در تاریخچه برجها این ساختمان‌های بلند مرتبه، امکاناتی را برای استفاده کنندگان خود به وجود می‌آورده‌اند مانند مشاهده بهتر زمین‌ها و مناطق تحت حفاظت و یا جنگی، و یا فراهم آوردن نمای بهتری از مناطق اطراف که می‌تواند شامل مناطق نظامی نیز باشد.
برجهای محاصره‌ای، برروی دیوارهای امنیتی بلند و یا در کنار اهداف نظامی نصب می‌شده‌اند. امروز استفاده استراتژیک از برجها در زندان‌ها و یا مناطق نظامی خلاصه شده‌است.
انرژی پتانسیل
با استفاده از نیروی گرانش که اجسام و جرم‌ها را به سمت پایین می‌کشد، یک برج نیز می‌تواند به عنوان ذخیره کننده مواد و مایعات عمل کند . مانند سیلوها و مخزن‌ها و یا منبع‌ها و برجهای آبی . و یا هدف گرفتن یک وسیله و فشار آن بر روی زمین مانند برج مته زنی و حفر چاه.
سکوهای پرش با اسکی نیزاز ایده مشابهی استفاده می‌کنند . در نبود کوهستان‌ها و شیب‌های طبیعی و تپه‌ها، این مناطق می‌توانند ساخته دست انسان باشند.
بهبود بخشیدن به ارتباطات
برج‌هایی مانند فانوس‌های دریایی، برجهای زنگ دار و برجهای پیغام رسان، برای ارتباط در فاصله‌های دور تر مورد استفاده قرار می‌گرفته‌اند.
در سال‌های اخیر، دکل‌های رادیویی و برجهای مخابراتی تلفن‌ها، ارتباطات را به وسیه افزایش برد فرستنده‌ها، بسیار آسان تر نموده‌اند.
پشتیبانی حمل و نقل
برجها، همینطور می‌توانند به عنوان پشتیبان پلها مورد استفاده قرار بگیرند. آنها می‌توانند به ارتفاعی دست پیدا کنند که حتی بتوانند با ساختمان‌های بلندی در بالای آب رقابت کنند.
این استفاده از ویژگی برجها، در پلهای آویزان و پلهای کابلی رواج بیشتری یافته‌است. استفاده از شاه تیرها و تیرهای حامل اصلی بار، که یک نمونه ساده از برجها محسوب می‌شوند، همچنین می‌تواند به ساختن پلهای راه آهن، سیستم‌های حمل بار و تجهیزات، و بندرگاه‌ها کمک فراوانی نماید.
در تعریف قدیمی چنین می‌گفتند که پل طاقی است بر روی رودخانه، دره، یا هر نوع گذرگاه که رفت‌وآمد را ممکن می‌سازد. اما امروزه در مبحث مدیریت شهری، پل را سازه‌ای برای عبور از موانع فیزیکی قلمداد می‌کنند تا ضمن استفاده از فضا (نه صرفا سطح زمین) بتواند عبورومرور و دسترسی به اماکن را تسهیل کند.
یکی از عناصر پل‌سازی تیرهای سراسری هستند.
پل شهید کلانتری طولانی‌ترین پل ساخته‌شده در ایران (سه برابر طولانی‌ترین پل پیشین) به طول هزار و هفتصد و نه متر می‌باشد که بر روی دریاچه ارومیه ساخته شده‌است و فاصله میان دو شهر تبریز و ارومیه به 135 کیلومتر تغییر داده‌است. این پل در 27 آبان سال 1387 به بهره‌برداری رسید.
پل قوسی، پلی است با تکیه گاه‌های انتهائی در هر طرف، که شکلی نیم دایره مانند دارد. پلی که از رشته‌ای از قوسها تشکیل شده باشد، پل دره‌ای نامیده می‌شود. پل قوسی ابتدا توسط یونانی‌ها و از سنگ ساخته شد. بعدها، مردم باستان از ملات در پلهای قوسی خود استفاده کردند.
با توجه به اصول مقاومت مصالح، شعاع قوس وابعاد این پلها را طوری انتخاب می‌کنند که بارهای قائم وارده تبدیل به یک نیروی فشاری در امتداد قوس شود. بنا براین در مناطقی با کیفیت خاک مناسب، می‌توان دهانه‌های بزرگ (تا حدود 500 متر) را با پلهای قوسی طی نمود.
با اینکه به نظر می‌رسد پلهای کابلی به آینده چشم دوخته‌اند، ایده آنها مسیر طولانی را پیموده‌است. اولین طرح شناخته شده از یک پل کابلی در کتابی به نام "ماشین‌های نوواً - منتشر شده در سال 1595 - آورده شده ولی این ایده تا قرن حاضر که مهندسان شروع به استفاده از پلهای کابلی نمودند؛ مورد استقبال واقع نشده بود. در جنگ جهانی دوم که فولاد کمیاب بود، این طرح برای بازسازی پلهای بمباران شد که هنوز فوندانسیون هایشان پابرجاست، کامل بود. با اینکه از احداث پلهای کابلی در آمریکا دیری نمی‌گذرد، واکنش‌ها در این مورد بسیار مثبت بوده‌است.
یک پل کابلی نوعی، یک تیر حمال(عرشه پل) پیوسته با یک یا چند برج بنا شده بالای پایه‌های پل در وسط دهانه‌است. از این برجها، کابل‌ها به صورت اریب به سمت پایین (معمولاً هر دو طرف) کشیده شده و تیر حمال(عرشه پل) را نگه می‌دارد. کابل‌های فولادی بی نهایت قوی و در عین حال بسیار انعطاف پذیر هستند. کابل‌ها بسیار مقرون به صرفه می‌باشند چون سبب ساخت سازه‌ای سبکتر و باریکتر شده که در عین حال قادر به پل زدن بین مصافت‌های بیشتری است.اگرچه تنها تعداد کمی از آنها برای نگه داشتن کل پل قوی هستند، انعطاف پذیریشان آنها را در مقابل نیروهایی که به ندرت در نظر گرفته می‌شوند مانند باد؛ ضعیف می‌نماید. برای پلهای کابلی با دهانه‌های طولانی به خاطر تضمین ثبات و پایداری کابل‌ها و پل در مقابل باد، می‌بایست مطالعات دقیقی انجام شود. وزن سبکتر پل یک وضع نامساعد در بادهای سهمگین و یک مزیت در مقابل زلزله محسوب می‌شود. نشست غیر هم سطح فوندانسیون‌ها که به مرور زمان یا طی یک زلزله روی می‌دهد، می‌تواند پل کابلی را دچار آسیب کند. پس باید در طراحی فوندانسیون‌ها دقت به عمل آورد. ظاهر مدرن و در عین حال ساده پل کابلی آن را به یک شاخص واضح و جذاب تبدیل کرده‌است. خصوصیات منحصر به فرد کابل‌ها و به طور کلی سازه، طراحی پل را بسیار پیچیده می‌نماید. برای دهانه‌های طولانی تر، جایی که باد و نوسانات باید مورد توجه قرار گیرند؛ محاسبات بی نهایت پیچیده‌اند و عملاً بدون کمک کامپیوتر و آنالیز کامپیوتری غیر ممکن می‌باشند. علاوه بر این ساخت پل کیده‌ای مشکل می‌باشد. اتصالات، برجها، تیرهای حمال و مسیر کابل‌ها سازه‌های پیچیده‌ای هستند که مستلزم ساخت دقیق می‌باشند.
طبقه‌بندی واضحی برای پلهای کابلی وجود ندارد. به هر حال آنها می‌توانند توسط تعداد دهانه‌ها، برجها و کابل‌ها و همچنین نوع تیرهای حمال از یکدیگر تمیز داده شوند. تنوع بسیاری در تعداد و نوع برجها و همچنین تعداد و چینش کابل‌ها وجود دارد. برجهای نوعی به صورت تکی، دوتایی، دروازه‌ای و یا حتی برجهای A شکل استفاده شده‌اند. علاوه بر این چینش کابل‌ها به طور عمده‌ای متفاوت می‌باشند. بعضی اقسام دارای چینش تکی، چنگی(موازی)، پنکه ای(شعاعی) و ستاره‌ای هستند. در بعضی موارد تنها کابل‌های یک طرف برج به عرشه وصل می‌شوند و طرف دیگر روی یک فندانسیون یا وزنه برابری لنگر می‌اندازند.
برای طول متوسط دهانه‌ها (150 تا 850 متر) پل کابلی سریعترین انتخاب مناسب برای یک پل می‌باشد. نتیجه یک پل مقرون به صرفه‌است که زیبایی آن غیر قابل انکار است. همچنین پل کابلی بهترین پل برای طول دهانه بین پلهای بازویی و معلق می‌باشد. در این محدوده طول دهانه، یک پل معلق مقدار بسیار بیشتری کابل نیاز خواهد داشت و این در حالی است که یک پل بازویی کامل، به طور قابل ملاحضه‌ای به مصالح بیشتر نیاز دارد که آن را به مقدار چشمگیری سنگین تر می‌نماید. ممکن است به نظر برسد پل کابلی شبیه پل معلق است. با اینکه هر دو دارای عرشه هستند که از کابل‌ها آویزانند و هر دو دارای برج هستند؛ ولی این دو پل بار عرشه را به طرق بسیار متفاوتی نگه می‌دارند. این اختلافات در چگونگی اتصال کابل‌ها به برج می‌باشد. در پل معلق کابل‌ها آزادانه از این سر تا آن سر دو برج کشیده شده‌اند و انتقال بار به تکیه گاه‌های واقع در هر انتها صورت می‌گیرد. در پل کابلی، کابل‌ها در حالی که به برجها متصلند به تنهایی بار را تحمل می‌کنند. در مقایسه با پلهای معلق، پل کابلی به کابل کمتری نیاز دارد، می‌توان آن را از قطعات بتن پیش ساخته مشابه ساخت و همچنین احداث آن سریع تر است.
بایستید و دستان خود را به صورت افقی در هر طرف دراز کنید. فرض کنید آنها پل هستند و سرتان نیز برجی در وسط آن است. در این موقعیت ماهیچه‌های شما دستانتان را نگاه می‌دارد. سعی کنید یک مهار کابلی برای نگه داشتن دستانتان بسازید. یک تکه طناب به طول حدودی 150 سانتیمتر بردارید. از یک دستیار بخواهید هر یک از دو انتهای طناب را به هر یک از آرنج هایتان ببندد. سپس وسط طناب را روی سر خود قرار دهید. اینک طناب مانند یک مهار کابلی عمل می‌کند و آرنج هایتان را بالا نگه می‌دارد. از دستیارتان بخواهید تکه طناب دیگری به طول حدودی 180 سانتی متر را این بار به مچهایتان ببندد. طناب دوم را روی سرتا ن قرار دهید. حالا شما صاحب دو مهار کابلی هستید. فشردگی و فشار نیرو را در کجا احساس می‌کنید؟ ببینید مهار کابلی چگونه بار پل (دست هایتان) را به برج (سر شما) منتقل می‌کند!
جهت زیباتر شدن، بعضی پلها با ارتفاع بیشتر از حد نیاز ساخته می‌شوند. این نوع پل که بیشتر در باغهای نمادین موجود در شرق آسیا ساخته شده‌است، پل ماه(Moon Bridge)نیز خوانده می‌شود(از آنجایی که این نوع پل یادآور چگونگی حرکت ماه در آسمان است). بعضی این پلهای موحود در این باغها ممکن است فقط روی یک سری بستر رودهای خشک که جربان آب سنگ ریزه‌های ته رود را شسته‌است گذر کنند. در قصرها اغلبا این پلها بر روی آبراهای مصنوعی به عنوان سمبل یک مسیر خاص به یک مکان خیلی مهم یا یک مکان خیالی و فرضی ساخته شده‌اند. برای نمونه 5 پل در شهر ممنوعه در پکن(پایتخت چین) بر روی یک سری آبراه پر پیج خم ساخته شده‌اند که پل مرکزی تنها جهت عبور امپراطور، همسر امپراطور و فرزندانشان بوده‌است.
راهسازی عملیات آماده‌سازی جاده‌ای بر روی زمین با عرضی مشخص است به‌طوری‌که روندگان یا وسائط نقلیه بتوانند با گذر از آن از نقطه‌ای به نقطه? دیگر برسند.
عملیات اصلی راهسازی عبارت‌اند از ساخت اساس، زیراساس و روسازی. جدولکاری و نصب علائم راهنمایی و رانندگی هم در ساخت بسیاری از راه‌ها اجرا می‌شود. راه سازی، روسازی راه و مهندسی ترابری: از جمله تخصصهای مهم یک مهندس عمران، شناخت طرح و محاسبه زیر سازی و روسازی راههاست. بدین منظور درسهای یاد شده جهت فراگیری مطلبی نظیر : طراحی و اجرای راها شامل : مسیریابی، عملیات خاکی، مشخصه‌ها و طرح هندسی راها در مسیرهای افقی و قایم، مشخصه‌های فنی انواع مصالح راه و لایه‌های مختلف روسازی آن، همچنین روشهای طرح و اجرای روسازیهای شنی و آسفالتی و نیز شبکه هاب حمل و نقل زمینی، دریایی و هوایی و برنامه ریزیها و مدیریتهای حمل و نقل ارایه می‌گردند.
در درس پروژه راه سازی که پس از درسهای راه سازی و مهندسی ترابری ارایه می‌شود، کاربرد اصول را هسازی در طرح کامل یک راه، از ابتدا تا انتها به همراه رسم نقشه‌ها و محاسبه‌های مربوط مورد توجه قرار می‌گیرد.
